تغذیه زیتون

زیتون گیاهی است نیمه گرمسیری و بومی منطقه مدیترانه که تقریباً در اکثر خاک­های دارای زهکشی مناسب و از محدوده pH 5/6 تا ۵/۸ بخوبی رشد می­کند. زیتون درختی است مقاوم در برابر نوع بافت خاک اما در برابر شرایط ماندابی حساس بوده و آبیاری یا بارندگی شدید در مرحله قبل از گلدهی باعث تاخیر در انتقال از مرحله رویشی به زایشی و گلدهی می­شود. زیتون سیستم ریشه­ای نسبتاً کم عمقی دارد و در خاک­های کم عمق نیز رشد خوبی دارد. همچنین زیتون در برابر شوری و سدیم خاک نسبتاً مقاوم می­باشد. نیتروژن، فسفر، پتاسیم و بور بحرانی­ترین عناصر در تغذیه زیتون به شمار می­روند. نیتروژن برای رشد، باروری و تولید محصول و ساخت پروتئینهای گیاهی، فسفر جهت ریشه­زائی و گلدهی، پتاسیم جهت افزایش مقدار روغن، افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش­های محیطی و آفات و بر جهت تقسیم سلولی بافت­های مریستمی و گرده افشانی مورد نیاز می­باشند.همچنین زیتون به گوگرد جهت تولید روغن و سنتز آنزیم­ها و پروتئین­ها، به کلسیم جهت تشکیل، بزرگ شدن، پر شدن و نیز افزایش کیفیت میوه، به منیزیم جهت ساخت کلروفیل، به آهن جهت فتوسنتز و فعالیت آنزیم­ها، به روی جهت گرده­افشانی و لقاح (کمبود روی باعث تاخیر در بازشدن جوانه­های زایشی و رویشی می­شود)، به منگنز جهت فتوسنتز و تنفس گیاه و به مس جهت سنتز برخی از آنزیم­ها نیاز دارد. نکته قابل توجه در مورد زیتون این است که جهت دستیابی به محصولی با کیفیت مطلوب، بهتر است که در روزهای منتهی به برداشت آبیاری کمتر صورت گیرد و کودهای مصرفی بصورت محلول­پاشی استفاده گردند.

جدول پیشنهادی شرکت کیاسبز آشیان کوشا جهت تغذیه زیتون:

*رنگ سبز نشان دهنده کود پیشنهاد شده محصول می­باشد.

خصوصیات:

افزایش عملکرد                         افزایش کیفیت          عناصر ریزمغذی به فرم کلات                    فاقد کلر